ในสมัยก่อนประวัติศาสตร์ เกษตรกรทั่วโลกเลี้ยงพืชป่าเพื่อสร้างการปฏิวัติเกษตรกรรม ผลที่ตามมาคือพืชบรรพบุรุษได้สูญหายไป ก่อให้เกิดปัญหาแก่ผู้ที่ศึกษากระบวนการเพาะพันธุ์ของพันธุ์สมัยใหม่ แต่นั่นอาจเปลี่ยนแปลงได้ นักพฤกษศาสตร์ชาติพันธุ์ในโครงการกล่าวว่า "สิ่งที่เราพบคือผู้คนในหุบเขาเตฮัวกันกำลังคัดเลือกและปลูกต้นกระบองเพชรอย่างระมัดระวังเพื่อผลิตพิทยาที่พวกเขาต้องการ พวกเขาไม่ได้พยายามสร้างพิทาโยเพียงชนิดเดียว พวกเขามีความเข้าใจอย่างลึกซึ้งเกี่ยวกับกระบองเพชร และสามารถผลิตผลไม้ที่มีสีและรสชาติที่หลากหลายได้" การวิเคราะห์ทางพันธุกรรมพบว่ากระบองเพชรในสวนมีแนวโน้มที่จะมีสำเนาของอัลลีล (ยีนแปรปรวน) ที่ซ้ำกันในโครโมโซมมากกว่าคู่ป่า แสดงให้เห็นว่าหลักฐานการคัดเลือกเทียมได้ทิ้งร่องรอยไว้ใน DNA ของต้น กระบองเพชร อย่างไรก็ตาม ยีนจากกระบองเพชรที่ปลูกด้วยวิธีดั้งเดิมในป่าที่มีการจัดการแสดงให้เห็นว่าการเพาะเลี้ยงไม่ใช่กระบวนการง่ายๆ "เราพบว่ากระบองเพชรป่ามีความหลากหลายในยีนของพวกมันมากกว่าที่คาดไว้ มันไม่ใช่กรณีของการเปลี่ยนจากพืชป่าไปเป็นพืชเลี้ยงในบ้าน วิธีการขยายพันธุ์กระบองเพชรโดยเกษตรกรดั้งเดิม รวมถึงการผลิต ผลไม้ที่หลากหลายช่วยเพิ่มความหลากหลายทางพันธุกรรมของ cacti นี่เป็นกลยุทธ์สำคัญในการอนุรักษ์ทรัพยากรพันธุกรรมของ Mesoamerica ในทางตรงกันข้ามการเกษตรในโลกอุตสาหกรรมมุ่งเป้าไปที่การผลิตผลไม้ในปริมาณมาก"