ในการทดลองหนึ่ง Lavoisier สังเกตว่าไม่มีน้ำหนักโดยรวมเพิ่มขึ้นเมื่อให้ ความร้อน ดีบุกและอากาศในภาชนะปิด เขาสังเกตเห็นว่ามีอากาศพุ่งเข้ามาเมื่อเขาเปิดภาชนะ ซึ่งแสดงว่าอากาศที่ติดอยู่ส่วนหนึ่งถูกใช้ไปหมดแล้ว นอกจากนี้เขายังตั้งข้อสังเกตว่าดีบุกมีน้ำหนักเพิ่มขึ้นและการเพิ่มขึ้นนั้นก็เท่ากับน้ำหนักของอากาศที่ไหลย้อนกลับเข้ามา การทดลองนี้และการทดลองอื่นๆ เกี่ยวกับการเผาไหม้ได้รับการบันทึกไว้ในหนังสือของเขา Sur la combustion en général ซึ่งตีพิมพ์ในปีพ.ศ. 2320 ในงานนั้น เขาพิสูจน์ว่าอากาศเป็นส่วนผสมของก๊าซสองชนิด "อากาศที่สำคัญ" ซึ่งจำเป็นต่อการเผาไหม้และการหายใจ และอะโซเต (Gk. ἄζωτον"ไร้ชีวิต") ซึ่งไม่สนับสนุนเช่นกัน ต่อมา Azoteกลายเป็นไนโตรเจนในภาษาอังกฤษ แม้ว่าชื่อเดิมจะยังคงใช้ชื่อเดิมในภาษาฝรั่งเศสและภาษาอื่นๆ ในยุโรปอีกหลายภาษาก็ตาม Lavoisier เปลี่ยนชื่อ "vital air" เป็นoxygèneในปี 1777 จากรากศัพท์ภาษากรีกὀξύς (oxys) ( กรดแปลตามตัวอักษรว่า "sharp" จากรสชาติของกรด) และ-γενής (-genēs) (ผู้ผลิต แท้จริงแล้วเป็นผู้ให้กำเนิด) เพราะเขาเชื่อผิดๆ ออกซิเจน นั้นเป็นส่วนประกอบของกรดทั้งหมด นักเคมี (เช่น Sir Humphry Davyในปี 1812) ในที่สุดก็ตัดสินว่า Lavoisier ผิดในเรื่องนี้ แต่ถึงตอนนั้นชื่อนี้ก็เป็นที่ยอมรับกันดีเกินไป ออกซิเจนเข้าสู่ภาษาอังกฤษแม้จะมีการคัดค้านจากนักวิทยาศาสตร์ชาวอังกฤษและความจริงที่ว่าชาวอังกฤษ Priestley ได้แยกก๊าซและเขียนเกี่ยวกับเรื่องนี้เป็นครั้งแรก ส่วนหนึ่งเป็นเพราะบทกวีที่ยกย่องก๊าซชื่อ " ออกซิเจน" ในหนังสือยอดนิยมThe Botanic Garden (1791) โดยErasmus Darwinปู่ของCharles Darwin