การขนส่งวัสดุจำนวนมากที่จำเป็นสำหรับการก่อสร้างเป็นเรื่องยาก ผู้สร้างจึงพยายามใช้ทรัพยากรในท้องถิ่นอยู่เสมอ หินจากภูเขาถูกนำมาใช้เหนือเทือกเขา ในขณะที่ดินกระทุ้งถูกใช้ในการก่อสร้างในที่ราบ ไม่มีบันทึกทางประวัติศาสตร์ที่หลงเหลืออยู่ที่ระบุความยาวและเส้นทางที่แน่นอนของกำแพงฉิน กำแพงโบราณส่วนใหญ่ได้สึกกร่อนไปตามกาลเวลาหลายศตวรรษ และเหลืออยู่เพียงไม่กี่ส่วนในปัจจุบัน ไม่ทราบต้นทุนการก่อสร้างของมนุษย์ แต่ผู้เขียนบางคนประเมินว่าคนงานหลายแสนคนเสียชีวิตในการสร้างกำแพงฉิน ต่อมาราชวงศ์ฮั่นราชวงศ์เหนือและราชวงศ์สุยส่วนที่ซ่อมแซม สร้างใหม่ หรือขยาย กำแพงเมืองจีน ทั้งหมดด้วยค่าใช้จ่ายมหาศาลเพื่อป้องกันตนเองจากผู้รุกรานทางตอนเหนือ ราชวงศ์ ถังและ ราชวงศ์ ซ่งไม่ได้ใช้ความพยายามที่สำคัญในภูมิภาคนี้ ราชวงศ์ที่ก่อตั้งโดยกลุ่มชาติพันธุ์ที่ไม่ใช่ฮั่นก็สร้างกำแพงชายแดนเช่นกัน: XianbeiปกครองWei เหนือ , KhitanปกครองLiao , JurchenปกครองJinและTangutก่อตั้งXia ตะวันตกซึ่งปกครองดินแดนอันกว้างใหญ่เหนือจีนตอนเหนือตลอดหลายศตวรรษ ล้วนสร้างกำแพงป้องกัน แต่กำแพงเหล่านั้นตั้งอยู่ทางเหนือของกำแพงเมืองจีนอื่นๆ มากตามที่เราทราบ ภายในเขตปกครองตนเองของจีนในมองโกเลียในและในมองโกเลียปัจจุบัน