ความเข้าใจทางการแพทย์เกี่ยวกับพื้นฐานทางสรีรวิทยาของความเจ็บปวดเป็นพัฒนาการที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้ ซึ่งเกิดขึ้นอย่างจริงจังในศตวรรษที่ 19 ใน เวลา นั้น แพทย์ อังกฤษ เยอรมัน และ ฝรั่งเศส หลาย คน ตระหนัก ถึง ปัญหา ของ “ความ ปวด โดย ไม่ มี แผล” เรื้อรัง และ ให้ เหตุ ผล ว่า ปัญหา เหล่า นี้ เป็น ความ ผิด ปกติ ทาง การ ทํา งาน หรือ การ ระคายเคือง ต่อ ระบบประสาท อยู่ เรื่อย ๆ. นักสรีรวิทยาชาวเยอรมันและนักกายวิภาคเปรียบเทียบ Johannes Peter Müller แนวคิดของ ความเจ็บปวด Gemeingefühl หรือ "cenesthesis" ความสามารถของแต่ละบุคคลในการรับรู้ความรู้สึกภายในอย่างถูกต้อง เป็นอีกสาเหตุหนึ่งที่สร้างสรรค์สำหรับความเจ็บปวด แพทย์และนักเขียนชาวอเมริกัน เอส. เวียร์ มิตเชลล์ เฝ้าสังเกตทหารในสงครามกลางเมืองที่ทุกข์ทรมานจากโรคสาเหตุ (ปวดแสบปวดร้อนอย่างต่อเนื่อง ต่อมารู้จักกันในชื่อกลุ่มอาการปวดตามภูมิภาคที่ซับซ้อน) อาการปวดตามแขนขา และอาการเจ็บปวดอื่นๆ เป็นเวลานานหลังจากที่บาดแผลดั้งเดิมของพวกเขาหายดีแล้ว แม้ว่าผู้ป่วยของเขาจะมีพฤติกรรมแปลก ๆ และมักเป็นศัตรู แต่มิทเชลล์ก็เชื่อมั่นในความจริงของความทุกข์ทรมานทางร่างกายของพวกเขา