ศูนย์เฮอริเคนแห่งชาติมีประวัติอันยาวนานในการออกคำแนะนำเกี่ยวกับพายุหมุนเขตร้อน โดยมีการบันทึกการคาดการณ์ครั้งแรกในปี 1954 เมื่อมีการคาดการณ์เส้นทางของพายุตลอด 24 ชั่วโมง ตั้งแต่นั้นมา การคาดการณ์ได้ขยายออกไปตามเวลาและเพิ่มการคาดการณ์ความรุนแรง ขนาด และอันตรายที่เกี่ยวข้อง เช่น ลม คลื่นพายุ และปริมาณน้ำฝน น้ำไม่ใช่ลมเป็นภัยคุกคาม พายุเฮอริเคน ที่ใหญ่ที่สุด แม้ว่าพายุเฮอริเคนจะเป็นที่รู้จักกันดีในเรื่องลมแรงและทำลายล้าง แต่คลื่นพายุเฮอริเคนก็เป็นภัยคุกคามที่ยิ่งใหญ่ที่สุด สตอร์มเซิร์จ คือ น้ำที่ถูกพัดเข้าหาฝั่งโดยลมที่หมุนรอบพายุ ระดับน้ำที่เพิ่มขึ้นนี้อาจทำให้เกิดน้ำท่วมอย่างรุนแรงในพื้นที่ชายฝั่ง ด้วยแนวชายฝั่งมหาสมุทรแอตแลนติกและชายฝั่งอ่าวที่มีประชากรหนาแน่นของสหรัฐอเมริกาอยู่สูงจากระดับน้ำทะเลไม่ถึง 10 ฟุต อันตรายจากคลื่นพายุซัดฝั่งจึงสูงมาก ในอดีต ประมาณครึ่งหนึ่งของผู้เสียชีวิตโดยตรงลิงค์นอกสถานที่จากพายุเฮอริเคนที่พัดขึ้นฝั่งในสหรัฐอเมริกานั้นมาจากสตอร์มเซิร์จ ปฏิบัติตามคำสั่งอพยพเสมอ หนีจากน้ำ ซ่อนตัวจากลม เมื่อคุณมีความเสี่ยงจากน้ำท่วม สิ่งสำคัญคือต้องขึ้นที่สูงให้ห่างจากแหล่งน้ำและพื้นที่เสี่ยงภัยน้ำท่วม เมื่อมีลมแรง แต่ไม่มีอันตรายจากน้ำท่วม (เกิดได้ยากในพายุเฮอริเคน แต่ก็สำคัญในช่วงที่มีพายุ) สิ่งสำคัญคือต้องกำบังในที่ที่มีโครงสร้างแข็งแรง ห่างจากประตูและหน้าต่าง นี่คือเหตุผลที่คำสั่งอพยพส่วนใหญ่ถูกกำหนดให้เป็นน้ำ ไม่ใช่ลม