ในกระบวนการเปิดการค้าและการท่องเที่ยวจากภายนอกของจีน การทำธุรกรรมกับนักท่องเที่ยวต่างชาติระหว่างปี 1980 และ 1994 ดำเนินการโดยใช้ใบรับรองการแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศ (外汇券, waihuiquan ) ที่ออกโดยธนาคารแห่งประเทศจีน เป็นหลัก เงินตราต่างประเทศสามารถแลกเปลี่ยนเป็น FEC และในทางกลับกันด้วยอัตราอย่างเป็นทางการของเงินหยวนซึ่งอยู่ในช่วงตั้งแต่ 1 ดอลลาร์สหรัฐ = 2.8 เยน FEC ถึง 5.5 เยน FEC FEC ออกเป็นธนบัตรตั้งแต่ 0.1 เยนถึง 100 เยน และมีค่าเท่ากับ เงินหยวน อย่างเป็นทางการ นักท่องเที่ยวใช้ FEC เพื่อชำระค่าที่พักรวมถึงสินค้าสำหรับนักท่องเที่ยวและสินค้าฟุ่มเฟือยที่จำหน่ายในร้านค้ามิตรภาพ. อย่างไรก็ตาม เนื่องจากการแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศและสินค้าในร้านค้ามิตรภาพไม่พร้อมจำหน่ายแก่ประชาชนทั่วไป ตลอดจนการที่นักท่องเที่ยวไม่สามารถใช้ FEC ในธุรกิจท้องถิ่นได้ ตลาดมืดผิดกฎหมายที่พัฒนาขึ้นสำหรับ FEC ซึ่งมีการหลอกล่อนักท่องเที่ยวนอกโรงแรมและเสนอขายมากกว่า ¥ 1.50 RMB แลกกับ 1 FEC ในปี 1994 อันเป็นผลมาจากการปฏิรูปการจัดการการแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศที่ได้รับอนุมัติจากคณะกรรมการกลาง CPC ชุดที่ 14 เงินหยวนถูกลดค่าอย่างเป็นทางการจาก 1 ดอลลาร์สหรัฐฯ = 5.5 เยน เป็นมากกว่า 8 เยน และ FEC เลิกจ้างที่ 1 เยน FEC = 1 หยวน เพื่อสนับสนุน ของนักท่องเที่ยวที่ใช้เงินหยวนโดยตรง