สตีเวน เกรย์บุช ผู้ช่วยศาสตราจารย์ด้านอุตุนิยมวิทยาและวิทยาศาสตร์บรรยากาศ และสถาบันเพนน์สเตตสำหรับคณาจารย์ CyberScience ศึกษาการพยากรณ์อากาศเชิงตัวเลข และสภาพอากาศและสภาพอากาศของดาวอังคาร

“เราเห็นผลกระทบของพายุนี้ที่มีต่อโอกาส เพราะมันทำให้พายุปิดตัวลง” เกรย์บุชกล่าว "โอกาสอยู่ที่หัวใจของพายุ"

ตั้งแต่วันที่ 13 มิถุนายนเป็นต้นไป NASA ไม่สามารถติดต่อ Opportunity ได้ และเชื่อว่าการขาดแสงแดดเป็นสาเหตุให้ต้องระงับการดำเนินการเพื่อประหยัดพลังงาน Opportunity ซึ่งเปิดตัวครั้งแรกเมื่อวันที่ 7 กรกฎาคม พ.ศ. 2546 โดยเป็นส่วนหนึ่งของโครงการ Mars Exploration Rover ของ NASA ได้รับการออกแบบมาเพื่อค้นหาและจำแนกลักษณะของหินและดินที่มีร่องรอยของกิจกรรมทางน้ำในอดีตบนดาวอังคาร การศึกษาเหล่านี้อาจให้ข้อมูลสำคัญแก่นักวิจัยเกี่ยวกับความเป็นไปได้ของชีวิตบนโลกใบนี้

นอกเหนือจากความกังวลสำหรับยานสำรวจแล้ว เกรย์บุชกล่าวว่าการสังเกตการณ์พายุเหล่านี้ทำให้นักวิจัยมีข้อมูลมากมายเกี่ยวกับสภาพอากาศ ซึ่งช่วยให้พวกเขาสามารถจำลองสภาพบรรยากาศได้แม่นยำยิ่งขึ้นพร้อมทั้งเข้าใกล้ความเป็นไปได้ในการพยากรณ์อากาศบน ดาวอังคาร

ความรู้เกี่ยวกับสภาพอากาศของดาวอังคารจะช่วยในการวางแผนภารกิจของนาซ่าในอนาคตด้วย Greybush กล่าว

“ถ้าเราสามารถเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับสภาพบรรยากาศของดาวอังคาร เราอาจจะสามารถลงจอดในสถานที่ที่น่าสนใจมากขึ้น เช่น ที่มีเนินเขาและหลุมอุกกาบาตมากกว่าพื้นที่ราบ” เกรย์บุชกล่าว

Greybush กำลังทำงานเกี่ยวกับเครื่องมือที่เรียกว่า Ensemble Mars Atmosphere Reanalysis System (EMARS) ระบบจะใช้การวัดที่ได้รับจากการโคจรของยานอวกาศ เช่น อุณหภูมิหรือฝุ่น และรวมข้อมูลกับการจำลองด้วยคอมพิวเตอร์โดยใช้กระบวนการที่เรียกว่าการดูดกลืนข้อมูล EMARS สร้างลำดับของแผนที่ลม อุณหภูมิ ความดัน และฝุ่นละอองทุกชั่วโมงในช่วงหกปีของดาวอังคาร ปีดาวอังคารมี 687 วันโลก

ด้วยข้อมูลนี้ Greybush สามารถติดตามวิวัฒนาการของพายุฝุ่นและติดตามว่าพวกมันเติบโตอย่างไรจากพายุฝุ่นระดับท้องถิ่นไปสู่ระดับดาวเคราะห์

นอกจากการติดตามพายุแล้ว Greybush ยังใช้ EMARS เพื่อเปรียบเทียบพายุฝุ่นในปัจจุบันกับพายุครั้งก่อน วิธีนี้ให้ข้อมูลเชิงลึกที่สำคัญเกี่ยวกับความแปรปรวนของรูปแบบสภาพอากาศของดาวอังคารเมื่อเวลาผ่านไป

Greybush หวังว่า EMARS จะช่วยนักวิจัยคนอื่นๆ ในการศึกษาดาวเคราะห์ของพวกเขา และช่วยสำรวจการคาดการณ์ของระบบสภาพอากาศที่กำลังเดินทางและพายุฝุ่น เมื่อพูดถึงระบบสภาพอากาศที่เดินทาง ดาวอังคารมีฤดูกาล ระบบความดัน และแนวหน้าของสภาพอากาศ เหมือนกับโลก

การศึกษาพายุฝุ่นและสภาพอากาศบนดาวอังคารอาจช่วยในการศึกษาโลกได้เช่นกัน Greybush กล่าวว่าระบบสภาพอากาศที่เดินทางในละติจูดกลางบนดาวอังคารคล้ายกับระบบในละติจูดกลางบนโลก

Hartzel Gillespie นักศึกษาระดับปริญญาเอกด้านอุตุนิยมวิทยาที่ทำงานร่วมกับ Greybush ศึกษาระบบสภาพอากาศเคลื่อนที่ของดาวอังคาร Gillespie กล่าวว่ามีสมมติฐานว่าลมของระบบสภาพอากาศอาจก่อให้เกิดพายุฝุ่นเหล่านี้

“พายุฝุ่นบนดาวอังคารในปัจจุบันจะเป็นกรณีศึกษาที่น่าสนใจสำหรับสมมติฐานดังกล่าว” กิลเลสพีกล่าว "คงจะน่าสนใจทีเดียวถ้าในอนาคตเราสามารถแสดงให้เห็นว่าพายุฝุ่นนี้เกิดจากระบบสภาพอากาศที่เดินทางโดยเฉพาะ"

พายุระดับท้องถิ่นและระดับภูมิภาคเกิดขึ้นบนดาวอังคารทุกปี แต่ประมาณการบอกว่าพายุโลกเกิดขึ้นทุกๆ สามหรือสี่ปีบนดาวอังคาร ซึ่งก็คือหกถึงแปดปีโลก

พายุโลกอาจเกิดขึ้นได้จากลมแรงพัดฝุ่นผงขึ้นจากพื้น บางครั้งอาจสูงถึง 24 ไมล์ เนื่องจากฝุ่นถูกพัดพาไปสู่ชั้นบรรยากาศที่สูงขึ้น ฝุ่นจึงถูกพัดพาไปในอากาศที่เร็วกว่าและสามารถเคลื่อนไปทั่วโลกได้ อาจใช้เวลาหลายสัปดาห์กว่าที่ฝุ่นจะเกาะตัว

"พายุจำนวนมากเริ่มต้นขึ้นในซีกโลกเหนือแล้วค่อยหายไป เหตุใดพายุทางเหนือจึงทำให้มันผ่านเส้นศูนย์สูตรและกลายเป็นพายุขนาดใหญ่ได้" เกรย์บุชถาม "พายุโลกครั้งล่าสุดเกิดขึ้นในปี 2550 พายุแต่ละลูกมีลักษณะเฉพาะ และนี่เป็นตัวอย่างใหม่สำหรับกรณีศึกษา"

ดาวอังคารเป็นดาวเคราะห์ที่มีลักษณะคล้ายโลกมากที่สุด เนื่องจากมีลักษณะและประวัติศาสตร์ที่คล้ายคลึงกัน แต่ความแตกต่างอย่างสิ้นเชิง เช่น ธรรมชาติของสภาพอากาศสุดขั้ว คือสิ่งที่นักวิจัยตั้งเป้าที่จะทำความเข้าใจ

"ผู้คนถามว่าทำไมเราถึงศึกษาสภาพอากาศของดาวอังคาร และคำตอบง่ายๆ ก็คือความอยากรู้ทางวิทยาศาสตร์" เกรย์บุชกล่าว "เราต้องการทราบว่าพายุและสภาพอากาศเป็นอย่างไรบนดาวเคราะห์ดวงอื่น มีความคล้ายคลึงหรือแตกต่างกันหรือไม่ พายุฝุ่นเหล่านี้ให้ข้อมูลและข้อมูลเชิงลึกแก่เราเกี่ยวกับกระบวนการเหล่านี้"