สาเหตุที่เป็นไปได้ของข้อบกพร่องดังกล่าวคือวัสดุที่มีการนำไฟฟ้าอ่อนหรือไม่นำไฟฟ้า ซึ่งใช้ เช่น เป็นฉนวนในกับดักไอออนของโลหะ หรือออปติก ซึ่งจำเป็นสำหรับการจับคู่ไอออนกับแสงเลเซอร์ Tracy Northup จาก Department of Experimental Physics of the University of Innsbruck ในออสเตรีย อธิบายว่า "แม้แต่กับดักไอออนที่ทำจากโลหะเท่านั้น แต่ชั้นออกไซด์ของโลหะก็อาจทำให้เกิดความล้มเหลวดังกล่าวได้ ทีมงานของ Northups ร่วมกับผู้ทำงานร่วมกันใน Innsbruck และในสหรัฐอเมริกาได้ค้นพบวิธีการตรวจสอบอิทธิพลของวัสดุอิเล็กทริกที่มีต่ออนุภาคที่มีประจุในกับดักไอออน

ได้รับการยืนยันจากการทดลอง

สิ่งนี้ประสบความสำเร็จเพราะนักฟิสิกส์ควอนตัมของ Innsbruck มีกับดักไอออนซึ่งพวกเขาสามารถกำหนดระยะห่างระหว่างไอออนและไดอิเล็กตริกออปติกได้อย่างแม่นยำ ตามข้อเสนอก่อนหน้านี้ของกลุ่ม Rainer Blatt นักฟิสิกส์คำนวณปริมาณเสียงรบกวนที่เกิดจากวัสดุอิเล็กทริกสำหรับกับดักไอออนนี้และเปรียบเทียบกับข้อมูลจากการทดลอง Markus Teller จากทีม Innsbruck อธิบายว่า "ทฤษฎีและการทดลองเห็นด้วยเป็นอย่างดี ซึ่งยืนยันว่าวิธีนี้เหมาะสำหรับการพิจารณาอิทธิพลของวัสดุอิเล็กทริกที่มีต่อไอออน" ในการคำนวณเสียงรบกวนนั้น มีการใช้ทฤษฎีบทการผันผวน-การกระจายจากฟิสิกส์สถิติ ซึ่งอธิบายการตอบสนองของระบบในสมดุลความร้อนต่อการรบกวนภายนอกเพียงเล็กน้อยในทางคณิตศาสตร์

"ในคอมพิวเตอร์ควอนตัม มีแหล่งกำเนิดเสียงที่เป็นไปได้มากมาย และเป็นการยากที่จะแยกแยะแหล่งที่มาที่แน่นอน" Tracy Northup กล่าว "วิธีการของเราเป็นวิธีแรกในการหาปริมาณอิทธิพลของวัสดุไดอิเล็กทริกในกับดักไอออนที่กำหนดบนอนุภาคที่มีประจุ ในอนาคต นักออกแบบคอมพิวเตอร์ควอนตัมดักไอออนจะสามารถประเมินผลกระทบนี้ได้อย่างแม่นยำมากขึ้น และออกแบบอุปกรณ์เพื่อลดสิ่งเหล่านี้ รบกวน” หลังจากที่ได้สาธิตวิธีการนี้กับกับดักไอออนของตัวเองเรียบร้อยแล้ว นักฟิสิกส์ของอินส์บรุคก็ต้องการนำวิธีการนี้ไปใช้กับกับดักไอออนของผู้ทำงานร่วมกันในสหรัฐอเมริกาและสวิตเซอร์แลนด์