ในช่วงปลายศตวรรษที่ 20 ผู้เพาะพันธุ์เริ่มผสมข้ามพันธุ์พุดเดิ้ลกับสุนัขพันธุ์แท้ตัวอื่น ๆ ซึ่งเรียกว่า "สุนัขดีไซน์เนอร์" เป้าหมายคือการรวมความเฉลียวฉลาดของพุดเดิ้ลและขนที่ร่วงน้อยเข้ากับลูกหลาน พุดเดิ้ลทุกขนาดถูกผสมข้ามกับสายพันธุ์อื่น ๆ ส่งผลให้มีสายพันธุ์ผสมเช่น Labradoodle (ลาบราดอร์รีทรีฟเวอร์ + พุดเดิ้ล), Schnoodle (Schnauzer + Poodle) และ Pekepoo (ปักกิ่ง + พุดเดิ้ล) อย่างไรก็ตาม ผู้เพาะพันธุ์พุดเดิ้ลหลายคนเสียใจกับกระแสดังกล่าวและรู้สึกเสียใจที่สายเลือดที่มีการจัดการอย่างระมัดระวังเจือจางลงแม้ว่าพุดเดิ้ลทุกพันธุ์จะมีความกระตือรือร้นและต้องการการเล่นและออกกำลังกายมาก แต่พันธุ์ที่เล็กกว่าก็สามารถทำได้ในพื้นที่ขนาดเล็ก แม้แต่ในอพาร์ทเมนต์ ตราบใดที่มีการเดินเล่นทุกวัน การฝึกสุนัข พุดเดิ้ลจิ๋วควรมีสนามหญ้าขนาดเล็ก และมาตรฐานต้องการพื้นที่รั้วขนาดพอเหมาะ พุดเดิ้ลต้องการความท้าทายทางจิตใจเช่นเดียวกับร่างกาย ดังนั้นเกมและกิจกรรมที่จัดขึ้นควรเป็นส่วนหนึ่งของกิจวัตรของพวกเขา สายพันธุ์มีความหลากหลายสูง พุดเดิ้ลกระตือรือร้นที่จะมีส่วนร่วมในกิจกรรมความว่องไวและการเชื่อฟังคำสั่ง การดำน้ำที่ท่าเรือ การว่ายน้ำ การติดตาม การใช้จมูก กิจกรรมล่าในโรงนา และการล่านกน้ำและการเอาคืน ทีมพุดเดิ้ลมาตรฐานได้เข้าร่วมการแข่งขันลากเลื่อนสุนัข Iditarod